Athygli er vakin á breytingum á næsta fræðsluerindi HÍN sem verður haldið mánudaginn 25. janúar 2010. Af óviðráðanlegum ástæðum fellur niður áður auglýst erindi Rannveigar Guicharnaud, en í skarðið hleypur léttstígur dr. Haukur Jóhannesson, jarðfræðingur hjá Íslenskum orkurannsóknum, og flytur erindi
sem hann nefnir því áhugaverða nafni
„Nýja Ísland: Ný sýn á jarðfræði Íslands“.
Þau afar gleðilegu tíðindi hafa jafnframt gerst, að félagið hefur endurheimt fundaraðstöðuna í stofu 132 í Öskju, húsi náttúrufræðinga við Háskóla Íslands. Erindi Hauks um hið Nýja Ísland verður sem sagt haldið í stofu 132, Öskju, mánudaginn 25. janúar n.k. og hefst kl. 17:15.
HÍN vill nota tækifærið og þakka Menntaskólanum við Sund kærlega fyrir endurgjaldslaus afnot af fyrirlestrarsal skólans á síðasta ári.
Ágrip af erindi
Fyrirlesturinn fjallar um sögu gosbeltaflutninga á Íslandi og í honum eru settar fram hugmyndir um að gosbeltaflutningar hafi verið fimm eða sex á síðustu 16 milljón árum, en ekki tvisvar eins og talið hefur verið. Hvert gosbelti er virkt í tiltölulega skamman tíma, 2-4 milljónir ára, en færir sig svo um set. Samhverfur sem fylgja slíkum gosbeltum eru flestar grafnar undir yngri jarðmyndunum frá yngri gosbeltum og á því er aðeins ein undantekning en það er hið forna Snæfellsnesgosbelti.
Farið er yfir jarðsögu Íslands í nýju ljósi og uppbyggingu landsins. Sprungukerfi eru flóknari en talið var, einkum á vesturflekanum og augljóst að mörg þeirra eru enn virk. Flest þessara sprungukerfa eru leifar gamalla sniðgengiskerfa sem fylgdu fyrri gosbeltaflutningum. Yfirborðsjarðhitinn fylgir sprungukerfunum eins og skugginn sem gefur til kynna að kerfin séu enn virk. Þar liggur líklega skýringin á því að mikill jarðhiti er á Vesturlandi, Vestfjörðum og Norðurlandi en lítill á Austurlandi.
Í þessari úttekt er fundin skýring á meiri háttar rofmislægjum og setlagabunkum sem lengi hafa valdið mönnum heilabrotum. Einnig bendir ýmislegt í efnafræði heits vatns til þess að kvika sé tiltölulega grunnt undir Vestfjörðum. Þegar litið er á sprungukerfin læðist að manni sá grunur að huga þurfi að skjálftahættu á vestanverðu landinu í þessu nýja ljósi.
